
Innerlijke stemmetjes, wat kunnen ze veel invloed hebben in ons leven. Nee, beter gezegd: wat kunnen wij ze veel invloed geven in ons leven! Vooral wij vrouwen zijn daar o zo goed in. ‘Wat doe je dat toch goed.’ ‘Wat heb ik leuk haar.’ ‘Wat boffen de kinderen met zo’n liefdevolle moeder.’ Dat fluisteren we onszelf de hele dag in, toch? Eh… o nee, dat ging over die moeder van school die duizend dingen tegelijk goed lijkt te kunnen doen, en er altijd zo fris en fruitig uitziet, en over de buurvrouw van wie die kinderen zo goed luisteren.
Neem dan jezelf, met wallen onder je ogen waarvoor geen dijkbewaking meer nodig is en met geregeld de handen in je ontplofte haren omdat je niet meer weet hoe je de boel thuis in het gareel moet krijgen. Want nee, het zijn over het algemeen geen complimentjes die wij onszelf influisteren. Daar werd ik me ook weer van bewust in de afgelopen weken.
Vriendschap in je huwelijk. Voor de een vanzelfsprekend, voor de ander een diep verlangen.
Wat verstaan we eigenlijk onder vriendschap? Uit een Amerikaanse enquête blijkt dat mensen onder andere het volgende bij vriendschap vinden horen: vertrouwen, respect, gedeelde interesses, lachen en genieten van elkaars gezelschap.
De bruiloft van de neef van mijn man was geweldig. Het feest had een sprookjesthema en de bruid en de bruidegom zagen er prachtig uit. Na de plechtigheid, bij de receptie, nodigde de deejay de bruid en de bruidegom en alle andere getrouwde stellen uit op de dansvloer voor een zogenoemde ‘generatiedans’.
In het begin was het erg druk op de dansvloer. Toen riep de deejay: ‘Iedereen die op dit moment korter dan vijf jaar getrouwd is, mag weer gaan zitten.’ Het werd meteen een stuk rustiger. Een poosje later riep hij: ‘Iedereen die op dit moment korter dan tien jaar getrouwd is, mag gaan zitten.’ En weer verliet een aantal stellen de dansvloer. Zo ging het nog even door, totdat uiteindelijk alleen de bruid en de bruidegom en het echtpaar dat het langst getrouwd was, overbleven: mijn man en ik.
De deejay gaf ons een microfoon en vroeg of we de kersverse bruid en bruidegom wilden vertellen wat het geheim is van een lang en gelukkig huwelijk. Ik weet niet meer precies wat ik heb geantwoord, omdat ik geen tijd had gehad om iets voor te bereiden. Maar ik heb sindsdien nog wat nagedacht over die vraag en we hebben twee ‘geheimen’.
‘Omdat Christus mij kracht schenkt, schep ik vreugde in mijn zwakheid. In mijn zwakheid ben ik sterk.’ Zo staat het geschreven in 2 Korintiërs 12:10 en zo staat het te lezen op het gezicht Hetty. Zij is door het leven geraakt en gegroeid en gevormd. Zij is kracht, meer dan ooit nu ze haar zwakheid kent. Hetty is een survivor. Dit is haar verhaal.
Hetty was zes maanden getrouwd met jeugdliefde Ruben toen hij ziek werd. Op de SEH werd er bloed geprikt en daarna werd Ruben gelijk opgenomen op de interne afdeling. De volgende dag moest het prikken opnieuw omdat ‘er iets was misgegaan’. Hetty, die zelf verpleegkundige is, voelde meteen dat er iets anders aan de hand was. Zulke fouten komen haast nooit voor. Toen ze even later naar de spreekkamer van de arts moesten voor de uitslag, wist ze het zeker: dit is foute boel.
Heb jij een zus of meerdere zussen? Ik heb er maar liefst 3. Iets om dankbaar voor te zijn en dat besef ik met de jaren die verstrijken. Dacht ik vroeger als klein meisje nog weleens, ‘was ik maar enig kind, dan kreeg ik volop de aandacht en had ik net als mijn nichtje en vriendin, leuke 1-op-1 uitjes met mijn moeder’. Maar nu ik ouder ben, ben ik blij dat God dit lang geleden anders bedacht had. Want ondanks het feit dat we het niet altijd met elkaar eens zijn en we elkaar soms onomwonden de waarheid zeggen (we nemen geen van allen een blad voor de mond) zou ik mijn zussen voor geen goud willen missen.